ماده ۲۰ . تجهیز کارگاه ، تدارک مصالح، تجهیزات و ماشین آلات

در این ماده نیز lمی بایست به نکات ذیل توجه کرد :

الف) پیمانکار موظف است که پس از تحویل گرفتن کارگاه، با توجّه به مدّت تعیین شده برای تجهیز، طرح جانمائی تجهیز کارگاه را تهیّه کرده و پس از تأیید مهندس مشاور، آن را مبنای تجهیز کارگاه قرار دهد.

نکات که قابل بررسی می باشد:

آیا طرّاح پروژه پیمانکار است یا مهندس مشاور؟ اگر مهندس مشاور طراح می باشد پس درست تر آنست که مهندس مشاور که پروژه را طرح کرده و آن را خوب می شناسد و می داند که پروژه چه نیاز هایی دارد، بر اساس آن، طرح تجهیز کارگاه را هم بدهد و پیمانکار فقط مسئول اجرای آن باشد. منتها در زمان اجرا اگر پیمانکار متوجّه اشکالاتی باشد آنرا به اطلّاع مهندس مشاور رسانیده و با صلاحدید مهندس مشاور اصلاحات لازم را انجام دهد.

با توجّه به تعریف بند الف تهیّه طرح جانمائی تجهیز کارگاه خود یک پروسه ای میگردد. در نتیجه زمان اجرای تجهیز کارگاه را طولانی تر مینماید. در صورتیکه اگر این طرح از قبل آماده باشد دیگر وقتی برای آن صرف نمی شود.

دربعضی موارد کارفرمایان طرح تجهیز کارگاه را جزو اسناد مناقصه از مشاور و یا از پیمانکار درخواست مینمایند که کاملاً منطقی به نظر میرسد.

در بند ب) ردبف ۱)ماده ۲۰ به مطالبی بر میخوریم که متناقض است؛ از قبیل تعیین منابع تهیّه مصالح و تجهیزات، و مکلّف کردن پیمانکار به تأیید رسانیدن آنها. در این مورد سؤالی که پیش می آید این است که آیا منابعی را که کارفرما تعیین مینماید شتاخته شده و مورد تأییدش می باشد یا نه در صورتیکه مورد تأیید باشد اگر قطعاً از آن منابع تأمین شده باشند دیگر چه نیازی به تأیید مجدد آنها می باشد.

با توجّه به ردیف ۱) و ۲) آیا منطقی می باشد که کارفرما یا مهندس مشاور منابعی برای تهیّه مصالح و تجهیزات تعیین نمایند. البتّه در حد معرفی کردن خیلی هم خوب است ولی در حد تعیین معقول به نظر نمی رسد.