خلاصه مقاله

در فرایند برنامه ریزی و کنترل بهینه و موثر، جهت مدیریت و رهبری یک پروژه همواره باید دقت نمود که به تمامی ابعاد پروژه توجه کافی مبذول گردد. تکنیک های مرسوم برنامه ریزی و کنترل پروژه مانند PERT ،CPM و سایر تکنیک هایی از این قبیل، معمولا تکنیک هایی هستند که بر مبنای نامحدود بودن منابع در پروژه به کنترل فعالیتهای زمانی پروژه می پردازند و شبکه های ایجاد شدهبر مبنای تئوری حاصل از این روشها، اغلب شبکه هایی هستند که به بهینه سازی زمان انجام این فعالیتها می پردازند. بنابراین در این نوع روش برنامه ریزی و کنترل این احتمال وجود دارد که در طول اجرای پروژه در مقاطعی از زمان، سطح نیاز به یک منبع یا یکسری از منابع از حد قابل دسترسی بالاتر باشد و یا سطح نیاز به منابع در طول اجرای پروژه دارای نوسانات زیادی باشد که این امر با توجه به نوع منابع می تواند در نهایت با موازنه منفی زمان و هزینه، پروژه را به یک پروژه غیر اقتصادی تبدیل نماید و یا زمان پایان پروژه را دچار تاخیرات چشمگیر و غیر قابل جبران نماید. این مقاله سعی دارد به لزوم استفاده از روش های خلاقانه جهت کنترل و بهینه سازی تخصیص منابع به فعالیتهای پروژه پرداخته و در این رهگذر به معرفی دو روش نوین در این خصوص می پردازد. یکی از این روش ها که یک تکنیک دقیق و محاسباتی صرف است، تعمیمی از تکنیک CPM در خصوص منابع است که روش زنجیره بحرانی منابع (CRD) نامگذاری شده است و روش دوم استفاده از نظریه بازی ها در  امر تخصیص منابع است که با پیاده سازی این روش محیط پروژه به یک محیط استراتژیک تبدیل شده و تصمیم در خصوص اختصاص منابع به فعالیت های پروژه ماهیت دینامیک به خود گرفته و با توجه به اینکه در تصمیم گیری در این روش، عکس العمل سایر عوامل نیز ملحوظ می گردد، محاسبات مربوطه از پیچیدگی بیشتری نیز برخوردار است.