خلاصه مقاله

هدف اصلی این مقاله، استفاده از روش تحلیل پوششی داده­ها، برای اولویت­بندی ریسک پروژه­های راهسازی در مناطق کوهستانی کشور ایران میباشد. واضح است که حجم عظیم سرمایۀ درگیر و زمان نسبتا طولانی اجرای پروژه­های راهسازی به ویژه در مناطق کوهستانی با عوامل طبیعی خاص خود و همچنین مشکلات مدیریت پروژه در اتمام پروژه­ها در زمان معین، همگی موید توجه خاص به این مقوله وو انجام پژوهش کاربردی این زمینه میباشد. بنابراین با توجه به ماهیت نامطمئن پروژه­ها و لزوم مصرف بهینه منابع، هر پروژه با عدم اطمینانهایی مواجه است.

موضوع مهم مورد بحث حوزه مدیریت ریسک، شناسایی مهمترین ریسکهای پروژه جهت اتخاذ است استراتژی مناسب در مورد آن میباشد و با تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته، الگوهایی نیز برای اولویت­بندی ریسکها ارائه شده که با گذشت زمان، ایرادات هر کدام مشخص و الگویی دیگر جایگزین گردیده است. از جمله مسائل مهم الگوهای ارائه شده، نادیده گرفتن شاخصها و وجود جوابهای بهینه چندگانه است. در تحقیق حاضر استفاده از روش هدف ثانویه در AHP/DEA تقاطعی جهت اولویت­بندی ریسکها به عنوان مدلی کارآمدتر ارائه شده است. نتایج پژوهش بیانگر این بودند که دسته­های ریسک «توسعه­ای»، «مالی»، «اقتصادی» به ترتیب با اهمیت­ترین دسته­های ریسک هستند و در مهمترین دسته یعنی ریسکهای «توسعه­ای»، ریسک عدم رفع معارضین در زمان مناسب، در دستۀ ریسکهای «مالی» ریسک عدم تامین بودجه کافی برای اجرای طرح در زمان مناسب، در دستۀ ریسکهای «اقتصادی»، تورم اقتصادی و افزایش قیمتها در رتبه اول اهمیت میباشند.وجود ریسک و عدم قطعیت در پروژه موجب کاهش دقت در تخمین مناسب اهداف شده و از کارایی پروژه­ها می­کاهد. بنابراین شناخت ریسکهای پروژه، کاملا ضروری میباشد.