خلاصه مقاله

موفقیت و یا شکست یک پروژه قویا متاثر از انتظارات و ادراک ذینفعانش از ارزشهای پروژه و نحوه ارتباطاتشان با تیم پروژه میباشد. انتظارات و ادراک ذینفعان نیز میتواند متاثر از توانمندی و تمایل مدیر پروژه به تعامل موثر با آنان و مدیریت موثر این ارتباطات در چارچوب ساستهای سازمانی باشد.

انتخاب ذینفعان کلیدی درگیر در یک پروژه و اولویت بندی آنها بمنظور ایجاد ارتباط موثرتر با آنها مسئله پیچیده­ای است. این پیچیدگی به این دلیل است که فرآیند تجزیه و تحلیل ذینفعان به دلیل عدم وجود اطلاعات کافی تیم پروژه درباره ذینفعان با عدم قطعیت همراه بوده و هر مرحله از فرآیند اندازه­گیریهای کمی و کیفی را شامل میشود. محققین زیادی روشهای کیفی و کمی متفاوتی را برای حل این مشکل بکار برده­اند، اما تعداد کمی از آنها سعی کرده­اند الگوریتم تصمیم­گیری چندمعیاره را که توانایی ترکیب هر دو روش را دارد، مورد استفاده قرار دهند. در این تحقیق مدلی بمنظور مدیریت موثر ذینفعان توسعه داده میشود که در آن بعد از شناسایی آنان، مشخصه­های معرفی شده توسط سایر محققین جهت اولویت­بندی ذینفعان بررسی و معیارهای جامع برای این منظور انتخاب میگردد. سپس از روش فرآیند تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی AHP که یکی از معروفترین فنون تصمیم­­گیری چندمعیاره میباشد، جهت اولویت­بندی ذینفعان بر اساس معیارهای تعیین شده استفاده میشود. در پایان مدل معرفی شده بر روی یک پروژه توسعه میدان با قرارداد بیع متقابل در حد مقدورات سازمانی مورد کاوی میگردد. از بررسی اولویت­بندی انجام شده این نتیجه حاصل میگردد که قدرت مشخصه اصلی در اولویت­بندی بوده و ذینفعانی که دارای امتیاز بالاتری در معیار قدرت هستند از اولویت بالاتری نیز برخوردار میباشند.