مطالعات مربوط به پروژه های پیشین، نشان می دهند که یکی از اصلی ترین دلایل بروز اختلافات و عدم موفقیت در اجرای پروژه ها، عدم تناسب سیستم اجرایی و محدوده مسئولیت ها با ظرفیت ها و توان سازمانی طرفین می باشد؛

در واقع با عدم شناخت ظرفیت های سازمانی و خصوصیات پروژه، ساختار قراردادی نامناسبی از سوی کارفرما پیشنهاد شده و پیمانکار با برداشت نادرست از محدوده مسئولیت پذیری خویش پا در این پروژه ها می گذارد. این عدم تناسب محدوده مسئولیت پذیری با ساختار قراردادی و یا عدم آگاهی از حیطه مسئولیت پذیری نتیجه ای جز بروز اختلافات و کاهش احتمال در دستیابی به اهداف عملکردی مدنظر نخواهد داشت. هدف از این تحقیق، بررسی عوامل موثر در انتخاب نوع قرارداد در راستای اجرای موفق پروژه های عمرانی در شهرداری تهران است. در این تحقیق از روش های توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. برای رسیدن به اهداف این تحقیق از پرسشنامه و با استفاده از بررسی ادبیات تحقیق و نظر اساتید صاحب نظر به این هدف دست یافتیم. پرسشنامه مذکور در بین ۱۵۰ نفر از کارکنان و مدیران شهرداری تهران توزیع شده که در نهایت ۱۲۰ پرسشنامه برگشت داده شد. ضمناً ۱۲۰ پرسشنامه نیز مخصوص پیمانکاران توزیع شد که تماماً برگشت داده شد. روش های تحلیلی مورد استفاده در این تحقیق شامل آمار توصیفی، و تحلیل سلسله مراتبی فازی می باشد. با توجه به آنچه در خصوص اهمیت انتخاب نوع قرارداد در موفقیت اجرای پروژه بیان شد، در این تحقی به بررسی متغیرهای مورد نظر کارفرما و پیمانکار در انتخاب نوع قرارداد پرداخته شد و پس از رتبه بندی آن ها به روش فازی و مشخص شدن اولویت معیارهای مدنظر کارفرما و پیمانکار، عوامل موثر بر انتخاب نوع قرارداد مشخص خواهد شد. هم چنین بر اساس خروجی آن ها معیارهای موردنظر پیمانکار و کارفرما در انتخاب نوع قرارداد رتبه بندی خواهد شد.