خلاصه مقاله

ارزیابی ریسک یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در پروژه های ساختمانی است. برخی از روابط بین ریسک ها در پروژه های ساختمانی ایجاد شده است. وقوع هر ریسک می تواند سایر اثرات از جمله اثرات منفی ریسک های مالی بر ریسک های ساخت و ساز را شدیدتر کند. هدف این مقاله انتخاب مناسب ترین روش انعقاد قرارداد پروژه های ساختمانی براساس ریسک های بااهمیت با استفاده از روش ((COPRAS است. داده های مربوط به مطالعه از طریق بررسی ادبیات، مصاحبه و بررسی پرسشنامه توزیع شده بین کارشناسان در زمینه پروژه های ساختمانی جمعآوری شده است. نتایج به دست آمده نشان داد ۱۹ ریسک با بیش ترین تاثیرگذاری، در شش گروه ریسک های حقوقی و قراردادی، ریسک های سیاسی، ریسک های اجتماعی، ریسک های سازمانی، ریسک های پروژه و ریسک های اقتصاد کلان تقسیم و گروه ریسک های حقوقی و قراردادی و گروه ریسک های پروژه مهم ترین گروه از ریسک ها در قرارداد پروژه های ساختمانی هستند. به عنوان یک نتیجه گیری، ANP در تجزیه و تحلیل بازخورد و وابستگی بین ریسک ها مناسب است. از قرادادهای شناسایی شده، ۶ نوع قراداد دارای بیش ترین امتیاز شدند. از ۲۶ معیار انتخاب شده، ۱۶ معیار باتاثیر مثبت و ۱۰ معیار با تاثیر منفی شناسایی گردیدند. معیارها وزن دهی شدند که درنتیجه، معیار مدیریت ضعیف قرارداد و معیار بهبود سطح کیفی اجرای پروژه در رتبه های اول و دوم قرار گرفت. دیگر معیارهای دارای اهمیت عبارتند از: معیار رضایتمندی کارفرمایان، مشاوران و پیمانکاران، تنوع بیش از حد قرارداد، اطمینان از کوتاه ترین برنامه زمان بندی، مشخص بودن بودجه پروژه، اطمینان از حداقل هزینه، بهبود تجهیز و تدارک به هنگام، کاهش هزینه های اجرای پروژه و سهولت در اعمال تغییرات پروژه. پس از تعیین وزن معیارها با استفاده از روش COPRAS رتبه بندی قراردادها انجام گرفت. بر همین اساس، قرارداد فهرست بهایی رتبه اول، قرارداد E.P.C رتبه دوم، قرارداد مدیریت پیمان رتبه سوم، قرارداد سرجمع رتبه چهارم، قرارداد مترمربع زیربنا رتبه پنجم و قرارداد قیمت مقطوع در رتبه ششم قرار گرفت.