بررسی موضوع جبران خسارت ناشیاز تاخیرات پیمانکار و کارفرما در شرایط قراردادهای بین المللی(JCT-ICE-فیدیک)و مقایسه آن با شرایط عمومی پیمان

خلاصه مقاله

زمان اجرای پروژه های ساخت از دو منظر مهم محسوب می شود؛ اولا پروژه های ساخت بخش عظیمی از سرمایه کارفرمایان را به خود اختصاص می دهد و تکمیل دیرهنگام پروژه ها، ارتفاع کارفرمایان از سرمایه گذاری انجام شده را به تعویق خواهند انداخت. لذا بهره برداری به موقع از پروژه ها برای تداوم موفقیت کارفرمایان حیاتی است.

ثانیا هدف پیمانکاران صنعت ساخت کسب سود، متناسب با زمان و هزینه های اجرای پروژه است و برای دستیابی به این هدف، پیمانکاران پیشنهاد قیمت خود را با فرض تکمیل کارها در دوره معینی از زمان ارائه می کنند و اگر این دوره زمانی طولانی تر شود، هزینه های آن ها نیز افزایش می یابد. شرایط عمومی پیمان ایران که بر بسیاری از قراردادهای پیمانکاری کشور ما حاکم است نیز مفادی در ارتباط با جبران خسارت ناشی از تاخیرات دارد ولی کاستی ها و ابهاماتی در آن ها وجود دارد که تاثیر منفی قابل توجهی در روند انجام موفق پروژه ها خواهد داشت. از جمله این تاثیرات منفی طرح ادعاهای بسیار زیاد از جانب پیمانکاران می باشد که خود باعث افزایش هزینه و زمان پروژه می شود. در این تحقیق برای کاهش اثرات منفی ذکر شده از شرایط قراردادهای بین المللی JCT 98، ویرایش هفتم ICE و فیدبک ۲۰۰۶ که به صورت گسترده در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد، کمک گرفته می شود و با مقایسه مفاد آن ها با ماده ها و عبارت های شرایط عمومی پیمان ایران به بیان کاستی ها و ابهامات از دیدگاه ماده های مرتبط با جبران خسارت ناشی از تاخیرات پیمانکار و کارفرما پرداخته می شود.